De mens verliezen van wie je houdt
is het ergste wat er is
niet meer delen zoals in ‘t verleden
enkel nog een groot gemis.
de bomen kaal en leeg daar staan
hun takken zonder bladeren
leren ons van komen en van gaan.
Verliezen is als dagen
gevuld met regen en met wind
alsof het donker maar niet wil wijken
en geen zonlicht jou nog vindt.
Verliezen is als amputatie
van je mooist’ en liefst’ gevoel
enkel zij die ooit hebben verloren
weten ten diepste wat ik bedoel.
Maar ooit krijgt de boom weer bladeren
en zal in al het diep gemis
de zon voorzichtig weer gaan schijnen
als herinnering geboren is.
Jan van der Meer